Plecionkarstwo
Plecionkarstwo podpatrzone przez ludzi pierwotnych u ptaków, będące prekursorem zarówno tkactwa jak i garncarstwa, jest jedną z najbardziej pierwotnych i elementarnych aktywności twórczych człowieka.
Wprowadzenie do programu zajęć plecionkarskich jest nowością w edukacji niepełnosprawnych intelektualnie i dzieci z autyzmem. Zajęcia z wikliniarstwa w naszej szkole są rozszerzone do plecionkarstwa. Monotonia powtarzanych sekwencji ruchu plecionkarza wydaje się być bardzo dobrą techniką rewalidacyjną dla uczniów z takimi deficytami. Plecionkarstwo poza wszystkimi wartościami rewalidacyjnymi wnosi także możliwość kreowania przedmiotów przestrzennych, sekwencję ruchu plecionkarskiego (od lewej do prawej) tworzącego obiekt przestrzenny (niezbędne obracanie przedmiotu w trakcie wyplatania z zachowaniem sekwencji wyplotu), aktywnie stymuluje wyobraźnię przestrzenną, jakże niezbędną naszym dzieciom w codziennym życiu i samodzielnym przemieszczaniu się.
Praca na zajęciach plecionkarskich będzie prowadzona w oparciu o krajowe materiały plecionkarskie: wiklinę i rogożę, kolorowe wierzby, sznurki do bielizny itp., a także materiały tkackie: spaghetti z pociętych tkanin bawełnianych, sznurki naturalne oraz taśmy i wełny. Na potrzeby dzieci autystycznych pracownia została wyposażona w kolorowe taśmy polipropylenowe które są łatwiejsze w pracy przy tego typu dysfunkcji. Jesteśmy przekonani, że nowe zajęcia będą cieszyły się popularnością, podnosząc atrakcyjność stosowanych do tej pory technik rewalidacyjnych i korzystnie wpłyną na wielokierunkowy rozwój dzieci.
Plecionkarstwo ze względu na swój manualny charakter to bardzo dobra forma terapii oraz czynnik polepszający motorykę. Wyplatanie działa terapeutycznie w dwójnasób – rozwija i wspomaga w trudnościach manualnych ale równie skutecznie rozwija intelektualnie z uwagi na przyswojenie pewnych zasad , bez których nie da się wykonać plecionki.
Plecionkarstwo rozbudza wyobraźnię, wydłuża koncentrację uwagi, uczy cierpliwości i współpracy w grupie.
